Ένα υψηλό ποσοστό διαγνώσεων καρκίνου, προκύπτει μετά από εισαγωγές στα επείγοντα τμήματα των νοσοκομείων και σχετίζεται με μεγαλύτερη θνησιμότητα, σε σύγκριση με τους καρκίνους που ανιχνεύτηκαν σε περιπτώσεις μη επείγουσας φροντίδας. Αυτό ήταν το κύριο εύρημα μιας μελέτης διεθνούς ομάδας ερευνητών.
Ευρήματα δείχνουν ότι πολλοί ασθενείς με καρκίνο διαγιγνώσκονται για πρώτη φορά στα τμήματα επειγόντων των νοσοκομείων και οι περιπτώσεις αυτές σχετίζονται με κατώτερα κλινικά αποτελέσματα και αποτελέσματα υγείας που δηλώνουν οι ίδιοι οι ασθενείς. Επιπλέον, μια αμερικανική μελέτη διαπίστωσε ότι μεταξύ των ασθενών με καρκίνο του παχέος εντέρου σταδίου IV, το 34,6% παρουσιάστηκε ως επείγον περιστατικό.
Οι λόγοι για το υψηλό επίπεδο των διαγνώσεων καρκίνου ως επείγοντα περιστατικά είναι περίπλοκοι και σχετίζονται με πολλούς διαφορετικούς και αλληλεπιδρώντες παράγοντες. Για παράδειγμα, οι ασθενείς μπορεί να μην παρουσιάσουν καθόλου συμπτώματα ή να εμφανίσουν ελάχιστα συμπτώματα πριν από απειλητικές επιπλοκές που απαιτούν επείγουσα ιατρική ή χειρουργική φροντίδα. Δεύτερον, παράγοντες που σχετίζονται με τον ασθενή, π.χ., γνώσεις, πεποιθήσεις και στάσεις, μπορεί επίσης να οδηγήσουν την πρώτη διάγνωση να γίνει στα επείγοντα και τρίτον, θα μπορούσαν να υπάρχουν διάφορα προβλήματα στο σύστημα υγείας που έχουν εμποδίσει τα προηγούμενα στάδια φροντίδας.
Για την παρούσα μελέτη, η οποία αποτέλεσε μέρος της International Cancer Benchmarking Partnership, οι ερευνητές στόχευσαν να εντοπίσουν παράγοντες πρόβλεψης και τις συνέπειες των διαγνώσεων που γίνονται στα τμήματα των επειγόντων περιστατικών για οκτώ καρκίνους: στομάχου, παχέος εντέρου, ορθού, ήπατος, παγκρέατος, πνεύμονα και ωοθηκικός. Οι χώρες για τις οποίες συλλέχθηκαν δεδομένα περιελάμβαναν την Αυστραλία, Καναδά, Δανία, Νέα Ζηλανδία, Νορβηγία και Ηνωμένο Βασίλειο, λαμβάνοντας δεδομένα ασθενών από 14 περιοχές των χωρών αυτών.
Στην ανάλυση συμπεριλήφθηκαν συνολικά 857.068 ασθενείς, με τουλάχιστον έναν από τους οκτώ παραπάνω καρκίνους. Μεταξύ των διάφορων περιοχών μελέτης, το ποσοστό των διαγνώσεων καρκίνου που έγιναν στα επείγοντα, κυμάνθηκε από 24% έως 42,5%. Ο πιο συχνά διαγνωσμένος καρκίνος ήταν ο καρκίνος του παγκρέατος, με μέσο όρο 46,1% (κυμαινόταν από 34,1% έως 60,4%). Ο λιγότερο συχνά διαγνωσμένος καρκίνος ήταν ο καρκίνος του ορθού, με μέσο όρο 12,1% (κυμαινόταν από 9,1% έως 19,8%).
Βασισμένοι στα μητρώα καρκίνου που είναι συνδεδεμένα με τα δεδομένα εισαγωγών στα επείγοντα νοσοκομείων, ως ‘επείγουσα διάγνωση’ ορίστηκε η διάγνωση καρκίνου εντός 30 ημερών από την επείγουσα εισαγωγή στο νοσοκομείο. Αυτός ο ορισμός απαιτεί να έχει πραγματοποιηθεί εισαγωγή και όχι απλώς παρακολούθηση σε τμήμα επειγόντων περιστατικών.
Ο καρκίνος του παγκρέατος, ο οποίος είχε το υψηλότερο ποσοστό στα επείγοντα περιστατικά σταθερά σε όλες τις χώρες μελέτης, εμφανίζεται συχνά με συμπτώματα χαμηλής προγνωστικής αξίας για καρκίνο, όπως πόνο στην κοιλιά ή στην πλάτη.
Ομοίως, πολλοί ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα, του παχέος εντέρου και των ωοθηκών παρουσιάζουν μη ειδικά συμπτώματα, για παράδειγμα, βήχα, κοιλιακό άλγος ή φούσκωμα, και αυτοί οι καρκίνοι σχετίζονται με υψηλά ποσοστά πολλαπλών προδιαγνωστικών επισκέψεων σε επίπεδο πρωτοβάθμιας φροντίδας.
Αντίθετα, ο καρκίνος του οισοφάγου και του ορθού, ο οποίος είχε τα χαμηλότερα ποσοστά επείγουσας περίθαλψης σταθερά σε όλες τις χώρες μελέτης, έχουν συνήθως ξεκάθαρα συμπτώματα που παραπέμπουν σε κίνδυνο για καρκίνο, όπως δυσφαγία και αιμορραγία από το ορθό.
Η διάγνωση του καρκίνου στα επείγοντα είναι ένα περίπλοκο φαινόμενο με συνεισφορές από παράγοντες που σχετίζονται με τον όγκο, τον ασθενή και το σύστημα υγειονομικής φροντίδας.
Σε ορισμένους ασθενείς, η διάγνωση στα επείγοντα προκύπτει από την ταχέως εξελισσόμενη νόσο (κατά καιρούς με λίγα ή καθόλου πρόδρομα συμπτώματα) που παρουσιάζεται με επιπλοκές όπως αιμορραγία ή γαστρεντερική απόφραξη και απαιτεί επείγουσα νοσοκομειακή περίθαλψη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η επείγουσα εισαγωγή μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν μπορεί να προληφθεί και πράγματι αντιπροσωπεύει τη βέλτιστη δυνατή φροντίδα.
Ωστόσο, σε άλλους ασθενείς, η επείγουσα εισαγωγή μπορεί να αντανακλά την εξέλιξη της νόσου λόγω καθυστερημένης αναζήτησης βοήθειας ή παρατεταμένων διαγνωστικών διαστημάτων μετά την πρώτη παρουσίαση συμπτωμάτων. Ως εκ τούτου, τουλάχιστον ορισμένες επείγουσες διαγνώσεις θα μπορούσαν να προληφθούν μέσω παρεμβάσεων στη δημόσια υγεία ή στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Επιπλέον, για τον καρκίνο του παχέος εντέρου και του πνεύμονα, η αυξημένη συμμετοχή σε προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου μπορεί να οδηγήσει σε μείωση των διαγνώσεων στα επείγοντα.
Γενικά οι προσεγγίσεις μπορεί να περιλαμβάνουν παρεμβάσεις για την αύξηση της συμμετοχής στον πληθυσμιακό προσυμπτωματικό έλεγχο (π.χ. για καρκίνο του παχέος εντέρου), εκστρατείες ευαισθητοποίησης δημόσιας υγείας για την υποστήριξη της άμεσης αναζήτηση βοήθειας για πιθανά συμπτώματα καρκίνου (που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά)· και παρεμβάσεις στο σύστημα υγείας για την αύξηση της ικανότητας των διαγνωστικών υπηρεσιών και την επιτάχυνση της διάγνωσης του καρκίνου (όπως κατευθυντήριες οδηγίες για γρήγορη παραπομπή ασθενών που παρουσιάζουν πιθανά συμπτώματα καρκίνου και καθοδήγηση για διαγνωστική φροντίδα και υπηρεσίες για ασθενείς με μη ειδικά συμπτώματα).
Πηγή: Hospital Healthcare Europe (Rod Tucker, April 2022)
https://hospitalhealthcare.com/clinical/oncology/many-cancer-diagnoses-made-after-emergency-care-visit/
Mcphail S et al. Risk factors and prognostic implications of diagnosis of cancer within 30 days after an emergency hospital admission (emergency presentation): an International Cancer Benchmarking Partnership (ICBP) population-based study Lancet Oncol 2022
Μετάφραση/προσαρμογή κειμένου: Αγγελική Παναγιωτοπούλου, Επισκέπτρια Υγείας, MSc Προαγωγή & Αγωγή Υγείας, ΕΚΠΑ
Photo by gcasasola form PxHere
