Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για την κακοποίηση των Ηλικιωμένων 2020: Ο αντίκτυπος του COVID-19 στη βία, την κακοποίηση και την παραμέληση των ηλικιωμένων

Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για την κακοποίηση των Ηλικιωμένων 2020: Ο αντίκτυπος του COVID-19 στη βία, την κακοποίηση και την παραμέληση των ηλικιωμένων

Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών όρισε την 15η Ιουνίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τους Κακοποιημένους Ηλικιωμένους (res. A / RES / 66/127). Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΠΟΥ, 1 στα 6 άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών βιώνουν κακοποίηση. Αυτό σημαίνει σχεδόν 141 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως. Αυτός ο αριθμός μπορεί να είναι πολύ υψηλότερος, καθώς η κακοποίηση των ηλικιωμένων είναι μια από τις πιο κρυφές παραβιάσεις.

Η πανδημία COVID-19 έβαλε στο επίκεντρο τους ηλικιωμένους, με ανησυχητικές αναφορές για περιπτώσεις κακοποίησης και παραμέλησης τους στα ιδρύματα μακροχρόνιας περίθαλψης. Τα ηλικιωμένα άτομα όχι μόνο διατρέχουν υψηλό κίνδυνο σοβαρής ασθένειας και θνησιμότητας, αλλά επίσης στιγματίζονται μέσω κακοποιητικής γλώσσας τόσο στα συμβατικά όσο και στα κοινωνικά μέσα.
Παρά την έλλειψη έγκυρων δεδομένων σχετικά με την πραγματική κλίμακα της κακοποίησης ηλικιωμένων στην κοινότητα όπου ζουν, έρχονται στην επιφάνεια μελέτες που αποκαλύπτουν τον υψηλό αντίκτυπο της πανδημίας COVID-19 τόσο στην αύξηση των περιπτώσεων κακοποίησης όσο και στα εμπόδια στην πρόσβαση σε υπηρεσίες και προστατευτικά μέτρα.

Ο ΟΗΕ στο Policy Brief: The Impact of Covid-19 on Older Persons unsdg.un.org/sites/default/files/2020-05/Policy-Brief-The-Impact-of-COVID-19-on-Older-Persons.pdf προειδοποίησε ότι τα μέτρα για τον περιορισμό της μετακίνησης μπορεί να προκαλέσουν μεγαλύτερη συχνότητα βίας εναντίον ηλικιωμένων και κάθε είδους κακοποίηση – σωματική, συναισθηματική, οικονομική και σεξουαλική καθώς και παραμέληση. Ισχυρίστηκε επίσης ότι η έλλειψη επαρκούς νομοθεσίας σε εθνικό επίπεδο για την προστασία των δικαιωμάτων των ηλικιωμένων και η απουσία ειδικού διεθνώς συμφωνημένου νομικού πλαισίου, συμβάλλει στην ευπάθεια των ηλικιωμένων και μπορεί να συνέβαλε στις ανεπαρκείς απαντήσεις της κρίσης και ότι αυτά τα κενά πρέπει να καλυφθούν.

Παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ηλικιωμένων
Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, η κακοποίηση των ηλικιωμένων μπορεί να οριστεί ως “μία ή επαναλαμβανόμενη πράξη, ή έλλειψη κατάλληλης δράσης, που συμβαίνει σε οποιαδήποτε σχέση όπου υπάρχει προσδοκία εμπιστοσύνης, η οποία προκαλεί βλάβη ή δυσφορία σε ένα ηλικιωμένο άτομο”. Η κακοποίηση ηλικιωμένων μπορεί να λάβει διάφορες μορφές όπως σωματική, ψυχολογική ή συναισθηματική, σεξουαλική και οικονομική κακοποίηση. Μπορεί επίσης να είναι το αποτέλεσμα της σκόπιμης ή ακούσιας παραμέλησης.
Σε πολλά μέρη του κόσμου η κακοποίηση των ηλικιωμένων συμβαίνει με ελάχιστη αναγνώριση ή ανταπόκριση. Μέχρι πρόσφατα, αυτό το σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα ήταν κρυμμένο από την κοινή γνώμη και θεωρούνταν ως επί το πλείστον ιδιωτικό θέμα. Ακόμα και σήμερα, η κακοποίηση ηλικιωμένων εξακολουθεί να είναι ταμπού, ιδιαίτερα υποτιμημένη και αγνοείται από κοινωνίες σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, σήμερα συγκεντρώνονται στοιχεία για να δείξουν ότι η κακοποίηση ηλικιωμένων είναι ένα σημαντικό πρόβλημα της δημόσιας υγείας και της κοινωνίας.

Μέγεθος του προβλήματος
Μια μελέτη του 2017 βασισμένη στα καλύτερα διαθέσιμα στοιχεία από 52 μελέτες σε 28 χώρες από διάφορες περιοχές, εκτιμά ότι, κατά το παρελθόν έτος, το 15,7% των ατόμων ηλικίας 60 ετών και άνω βίωσαν κάποια μορφή κακοποίησης. Αυτός ένας υπο-εκτιμημένος αριθμός, καθώς μόνο 1 στις 24 περιπτώσεις κακοποίησης ηλικιωμένων αναφέρεται, εν μέρει επειδή οι ηλικιωμένοι συχνά φοβούνται να αναφέρουν περιπτώσεις κακοποίησης σε οικογένεια, φίλους ή στις αρχές. Αν και τα αυστηρά δεδομένα είναι περιορισμένα, η μελέτη παρέχει εκτιμήσεις επικράτησης του αριθμού των ηλικιωμένων που επηρεάζονται από διαφορετικούς τύπους κακοποίησης:
• ψυχολογική κακοποίηση: 11,6%
• οικονομική κατάχρηση: 6,8%
• παραμέληση: 4,2%
• σωματική κακοποίηση: 2,6%
• σεξουαλική κακοποίηση: 0,9%
Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο αριθμός των περιπτώσεων κακοποίησης ηλικιωμένων αναμένεται να αυξηθεί, καθώς πολλές χώρες γηράσκουν γρήγορα. Εάν το ποσοστό των ηλικιωμένων θυμάτων κακοποίησης παραμένει σταθερό, ο αριθμός θα αυξηθεί ραγδαία λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και θα αυξηθεί σε 320 εκατομμύρια θύματα έως το 2050.

Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι κοινότητες
Μείνετε σε επαφή. Διατηρήστε επαφή με ηλικιωμένους στην κοινότητά σας. Βεβαιωθείτε ότι γνωρίζουν ότι είστε διαθέσιμοι για υποστήριξη εάν χρειαστεί. Ακούστε και διασυνδέστε. Εάν ένα ηλικιωμένο άτομο επικοινωνήσει για βοήθεια, ακούστε το πρόβλημά του αλλά μην ερευνήσετε την κατάσταση. Είναι σημαντικό να αφήσετε το ηλικιωμένο άτομο να κάνει τις δικές του επιλογές. Μπορείτε να τους διασυνδέσετε με γραμμές βοήθειας και άλλες υπηρεσίες υποστήριξης που είναι διαθέσιμες στην περιοχή σας
Αναφέρετέ το. Εάν δείτε ένα ηλικιωμένο άτομο που βιώνει κακοποίηση, αναφέρετε την κατάσταση. Εάν η κακοποίηση προκαλείται από φροντιστή μέλος της οικογένειας:
• Μην τον/την αντιμετωπίζετε μόνοι σας. Αυτό μπορεί να θέσει τον ηλικιωμένο σε μεγαλύτερο κίνδυνο, εκτός εάν έχετε την άδεια του ηλικιωμένου ατόμου και μπορείτε να το μετακινήσετε αμέσως σε ασφαλές περιβάλλον.
• Ένα έμπιστο άτομο στη ζωή του ηλικιωμένου μπορεί να έχει καλύτερη ευκαιρία να τους ενθαρρύνει να εξετάσουν εναλλακτική φροντίδα. Μην κοινοποιείτε πληροφορίες σε κανέναν χωρίς άδεια από το ηλικιωμένο άτομο.
• Η ασφάλεια του ηλικιωμένου είναι η πρώτη προτεραιότητα.
Συμμετοχή σε κοινοτικές πρωτοβουλίες. Συνδεθείτε με ομάδες ή οργανισμούς που προωθούν τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια των ηλικιωμένων στην κοινότητά σας

Μάθετε περισσότερα σχετικά με την κακοποίηση ηλικιωμένων: https://www.helpage.org/what-we-do/elder-abuse/
COVID-19 and Older Persons: http://un.org/development/desa/ageing/news/2020/05/covid19/