Οι νοσηλευτές διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στη φροντίδα των ασθενών με κοινωνικούς παράγοντες κινδύνου και στην προετοιμασία τους για το εξιτήριο. Mια νέα μελέτη από την Σχολή Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, δείχνει πώς ορισμένοι περιορισμοί του συστήματος υγείας βάζουν εμπόδια στην αποτελεσματική φροντίδα, επηρεάζοντας τα αποτελέσματα στην υγεία των ασθενών με υψηλό κοινωνικό κίνδυνο.
“Λίγες μελέτες έχουν διερευνήσει εάν οι νοσηλευτές μονάδων οξείας φροντίδας υποστηρίζονται επαρκώς στο περιβάλλον πρακτικής τους για να αντιμετωπίσουν τις μοναδικές ανάγκες των ασθενών με κοινωνικό κίνδυνο που πρέπει να επιστρέψουν μετά τη νοσηλεία στο περιβάλλον της κοινότητας τους”, εξηγεί η J. Margo Brooks Carthon, Καθηγήτρια Νοσηλευτικής, συνεργάτιδα στο Leonard Davis Institute of Health Economics και κύρια ερευνήτρια της μελέτης. “Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι η ιεράρχηση των ιατρικών αναγκών κατά τη διάρκεια της νοσηλείας στη μονάδα οξέων και η έλλειψη οργανωτικής υποστήριξης μπορεί να αποτρέψει τους νοσηλευτές από το να αντιμετωπίσουν πλήρως τις κοινωνικές ανησυχίες τους”.
Τα αποτελέσματα της ποιοτικής μελέτης στο άρθρο με τίτλο “You Only Have Time For So Much in 12 Hours — Unmet Social Needs of Hospitalized Patients: A Qualitative Study of Acute Care Nurses” που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Clinical Nursing, υποδεικνύουν ότι ενώ η ανάπτυξη νέων πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση του κοινωνικού κινδύνου είναι πολύτιμη, πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε να μην αυξηθεί η επιβάρυνση των νοσηλευτών ή της ομάδας υγείας.
Η συχνή και στενή σχέση με τους ασθενείς και τις οικογένειες κατά τη διάρκεια της παραμονής στο νοσοκομείο τοποθετεί τους νοσηλευτές ως ιδανικούς συνεργάτες για την εκτίμηση των κοινωνικών παραγόντων κινδύνου και την εξατομικευμένη φροντίδα. Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι νοσηλευτές είναι εύκολα σε θέση να εντοπίσουν κοινωνικούς παράγοντες κινδύνου. Ωστόσο, η ιεράρχηση των ιατρικών αναγκών κατά τη διάρκεια της νοσηλείας και η έλλειψη οργανωτικής στήριξης μπορεί να αποτρέψει τους νοσηλευτές να αντιμετωπίσουν πλήρως τις κοινωνικές τους ανησυχίες. Τα αποτελέσματα είναι συνεπή με προηγούμενες έρευνες που υποδηλώνουν ότι οι νοσηλευτές έχουν όλο και περισσότερες δυσκολίες στο να ολοκληρώσουν όλα τα απαραίτητα καθήκοντα φροντίδας κατά τη διάρκεια μιας βάρδιας.
Η χαμένη αυτή ευκαιρία στη νοσηλευτική φροντίδα έχει συνδεθεί με χαρακτηριστικά του οργανισμού, όπως η έλλειψη επαρκούς προσωπικού ή υποστηρικτικού περιβάλλοντος από τους προϊσταμένους & διοίκηση, κάτι που οδηγεί τους νοσηλευτές να δίνουν προτεραιότητα σε πτυχές της περίθαλψης που θεωρούνται πιο επείγουσες (π.χ. χορήγηση φαρμακοθεραπείας), αφήνοντας τις κοινωνικές ανάγκες χωρίς αντιμετώπιση. Σε αντίθεση, η φροντίδα που είναι πιο χρονοβόρα, όπως η εκπαίδευση των ασθενών, αποτελεί ένα από τα καθήκοντα στα που οι νοσηλευτές είναι οι πιο κατάλληλοι!
Οι ασθενείς που βρίσκονται σε κοινωνικό κίνδυνο είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από τις συνέπειες της μη-ικανοποιούμενης φροντίδας και της φτωχής νοσηλευτικής πρακτικής. Για παράδειγμα, σε μια προηγούμενοι μελέτη περίπου 70.000 ασθενών, οι ηλικιωμένοι Μαύροι Αμερικάνοι ήταν 9% -26% πιο πιθανό να ξανακάνουν εισαγωγή στα νοσοκομεία όπου οι νοσηλευτές είχαν αναφέρει ότι δεν υπήρχαν επαρκείς χρόνοι για την ολοκλήρωση της χορήγησης φαρμάκων, την ενημέρωση των αρχείων ή για την επικοινωνία και την ανακούφιση των ασθενών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο μία από τις 21 νοσηλεύτριες που πήραν μέρος στην παρούσα ποιοτική μελέτη και ζούσαν στην περιοχή που περιβάλλει το νοσοκομείο ανέφερε εξειδικευμένες γνώσεις σχετικά με τους κοινοτικούς πόρους που ήταν διαθέσιμοι στους ασθενείς. Αυτό το κενό γνώσης αποκαλύπτει μια σημαντική ευκαιρία επαγγελματική ανάπτυξης για τους νοσηλευτές ώστε να κερδίσουν περισσότερη εξειδίκευση σχετικά με τις διαθέσιμες κοινωνικές υπηρεσίες.
Στην Αμερική, τα περισσότερα νοσηλευτικά ιδρύματα χρησιμοποιούν κάποια κλινική κλίμακα αξιολόγησης (clinical ladder) για την επαγγελματική ανάπτυξη των νοσηλευτών. Είναι απαραίτητο αυτά τα προγράμματα να ανταποκρίνονται στις ανάγκες επαγγελματικής εξέλιξης και να αντικατοπτρίζουν τις μοναδικές δεξιότητες, γνώσεις και συμπεριφορές που απαιτούνται για την καλύτερη φροντίδα των ασθενών που υπηρετούν. Η συμπερίληψη των δεξιοτήτων για τους κοινοτικούς πόρους που αντιμετωπίζουν κοινωνικές ανάγκες, παράλληλα με την κατάρτιση δεξιοτήτων για την αποτελεσματικότερη επικοινωνία με τους ασθενείς με κοινωνικό κίνδυνο, μπορεί να βελτιώσει την παροχή φροντίδας και τα αποτελέσματα υγείας για τους ασθενείς με κοινωνικούς παράγοντες κινδύνου.
SOURCE https://www.nursing.upenn.edu/live/news/1432-improving-care-quality-for-hospitalized-socially
Journal Reference: J. Margo Brooks Carthon, Taylor Hedgeland, Heather Brom, Danielle Hounshell, Pamela Z. Cacchione. ‘You only have time for so much in 12 hours’: Unmet Social Needs of Hospitalized Patients: A Qualitative Study of Acute Care Nurse. Journal of Clinical Nursing, 2019; DOI: 10.1111/jocn.14944
